42
" All’inizio la farfalla è un bruco, una specie d’inutile verme della terra, poi un giorno il bruco si costruisce un bozzolo, e dopo un po’ il bozzolo si apre ed ecco che vien fuori la farfalla, la creatura più bella del mondo. Lo stesso succede all’anima, Archie. Si dibatte negli abissi dell’oscurità e dell’ignoranza, soffre sventure e patimenti, e poco per volta viene purificata da quelle sofferenze, rafforzata dalle difficoltà che incontra, e un giorno, se l’anima in questione è un’anima degna, si libererà dal bozzolo e si alzerà in volo come una magnifica farfalla. "
― Paul Auster , 4 3 2 1
47
" La madre di Ferguson fotografava sempre i soggetti nel loro ambiente, si recava nei luoghi in cui vivevano e lavoravano, portandosi dietro stativi portatili per le luci, paraventi pieghevoli e ombrelli telescopici, fotografava gli scrittori nel loro studio pieno di libri o seduti alla scrivania, i pittori fra gli schizzi e lo scompiglio del loro atelier, i pianisti seduti alla tastiera o in piedi accanto al loro lucente Steinway nero, gli attori davanti allo specchio del camerino o seduti soli sul nudo palcoscenico, e per qualche ragione i suoi ritratti in bianco e nero sembravano catturare la loro vita interiore meglio degli altri fotografi che ritraevano le stesse celebri figure, una qualità che forse non dipendeva dall’abilità tecnica ma da un certo non so che nella madre di Ferguson, che si preparava sempre per i suoi lavori leggendo i libri, ascoltando i dischi e guardando i quadri dei suoi soggetti, per avere qualcosa di cui parlare con loro durante le lunghe sedute, e siccome era una brava conversatrice, sempre molto affascinante e attraente, sempre restia a parlare di sé, quegli artisti vanitosi e complicati finivano per rilassarsi in sua presenza, avvertendo un genuino interesse per la loro persona e per quello che rappresentavano, un interesse vero o quasi, quasi sempre, e quando la seduzione riusciva e abbassavano la guardia, la maschera che portavano sul viso scivolava via un po’ alla volta e nel loro sguardo affiorava una luce diversa. "
― Paul Auster , 4 3 2 1
57
" The word psyche means two things in Greek, his aunt said. Two very different but interesting things. Butterfly and soul. But when you stop and think about it carefully, butterfly and soul aren’t so different, after all, are they? A butterfly starts out as a caterpillar, an ugly sort of earthbound, wormy nothing, and then one day the caterpillar builds a cocoon, and after a certain amount of time the cocoon opens and out comes the butterfly, the most beautiful creature in the world. That’s what happens to souls as well, Archie. They struggle in the depths of darkness and ignorance, they suffer through trials and misfortunes, and bit by bit they become purified by those sufferings, strengthened by the hard things that happen to them, and one day, if the soul in question is a worthy soul, it will break out of its cocoon and soar through the air like a magnificent butterfly. "
― Paul Auster , 4 3 2 1
59
" ...за дванайсет-тринайсет годишния Фъргюсън, който продължаваше да си пада по обожавания от него рокендрол, тези вечери в концертните зали бяха същинско откровение за трепетите на собственото му сърце, защото разбра, че музиката е сърцето, най-пълната проява на човешкото сърце, и сега, когато беше вече слушал достатъчно, започна да чува повече, и колкото повече чуваше, толкова по-дълбоко я усещаше – понякога толкова дълбоко, че тялото му се разтреперваше. "
― Paul Auster , 4 3 2 1
60
" (Фъргюсън) Беше твърде увлечен от всичко, което върши, за да спре и помисли, твърде погълнат от настоящето, за да погледне отвъд или зад него, жевееше за момента, както ги съветваше отговорникът Харви, когато се впускаха в разни игри, и това по всяка вероятност беше истинското определение за щастие, тоест без дори да съзнаваш, че си щастлив, и без да се интересуваш от друго, освен че си жив тук и сега... "
― Paul Auster , 4 3 2 1
